Na 8 dagen reizen door Thailand, naar het noorden en van het noorden naar het zuiden, weer terug in Bangkok. Het hotel vroeg 1.400 baht (ong 38 euro) voor een pickup van het vliegveld. Luna zei dat we gewoon een "taxi by the meter" moesten nemen op het vliegveld. Zo gezegd zo gedaan, nummertje trekken, grote wachtruimte met veel stoelen, het ging razendsnel van nummer 660 naar 707, je krijgt een taxi toegewezen en deze rijdt op de meter, 35 baht starttarief, 2 baht per tik, tol voor de snelweg en 50 baht opslag voor luchthaven. Totaal was het 360 baht, snel verdiend dus en een uitstekend systeem, voor Schiphol ook. Een totaal ander soort hotel nu, hoge flat, heel veel kamers, onpersoonlijker dus en semi-luxe. Er logeren ook grotendeels aziaten/chinezen. We hebben een best grote kamer met een glazen wand (groot raam) aan de voorkant, veel uitzicht dus alhoewel de grote tv wat van het zicht wegneemt. Nu nog wat eten, het is inmiddels donker en we gaan in de buurt van het hotel wat zoeken, dat is nog niet makkelijk, allerlei soorten eten. Italiaans, australisch, indiaas etc. Maar wij willen Thais. Tijdens het rondlopen zien we veel een bepaald soort dames, het blijkt vlakbij een rosse buurt te zijn, Bangkok blijkt drie rosse buurten te hebben en dit zijn de uitlopers van één daarvan, Soy Cowboy. Op onze hotelkamer ligt ook een pakje Durex condooms, excuse me? Nog nooit meegemaakt. Gelukkig vinden we een eenvoudige Thai in een tuin, leuk dus. De volgende dag hebben we 's middags om 16.00 afgesproken met Luna, die gewoon les heeft, op haar universiteit Chula Longkorn. 's Morgens moeten we onszelf vermaken en dat gaat prima lukken. We gaan lopen van het hotel naar de metrohalte en nemen de metro naar Chinatown. Daar gaan we verder lopen, totaal deze dag loop ik 19.169 stappen volgens mijn telefoon, dat is heel veel en aan het eind van de dag ben ik kapot. Chinatown is heel leuk maar vraagt om lopend te bekijken. Hele straten en stegen met gebruikte motorblokken, krukassen en dat soort dingen. Alles zwart en onder de motorolie, dit wordt hier dan gerepareerd nemen we aan. We eten een bordje rijst met heerlijke eend in een echt chinees tentje en nemen een tuktuk naar Luna's universiteit. Luna heeft ons haar afdeling van de universiteit laten zien, de kantine etc. Nadat ze ons rondgeleid had zijn we naar een Nightmarket gegaan, er zijn er verschillende in Bangkok. Eindeloze rijen met een eindeloze hoeveelheid stalletjes met een nog eindelozer hoeveelheid spullen. Word ik oud? Ik voel me zo overweldigd door de hoeveelheid koopwaar dat ik door de bomen het bos niet meer zie plus dat al die spullen en het kopen me tegen gaat staan. Wat ook niet hielp was dat ik al heel veel gelopen had en dus bijna niet meer vooruit kwam. Luna geniet van de market en koopt een leuke camerariem met Micky Mouse handen en nog iets wat ik niet meer weet. Marc hadden we bij een bar gestald met een biertje, beter. Na de market een echt Thaise eettent uitgezocht, er was in die tent werkelijk waar geen (westerse) toerist te zien. Ik heb daar een pond heerlijke, grote garnalen gegeten. Daarna allebei naar huis en slapen. Volgende dag eerst wat in de buurt van ons hotel rondgelopen, lekkere iced coffee gedronken en daarna in en bij het zwembad van het hotel gelegen totdat Luna in ons hotel zou zijn met onze koffer die we bij haar hadden achtergelaten. Samen met een taxi (lekker airco) naar de platinum mall gegaan, daar verkopen ze kleding en accessoires over 8 (!) verdiepingen voor wholesale prijzen, ik word weer gek, Luna enthousiast. Daarna de MKB een “maar” 6 verdiepingen grote mall met 95% namaakspullen: bijvoorbeeld nep Iphones en andere A-merken etc. Luna had voor haar nieuwe computer een laptopcase en stoffen hoes nodig die we daar gevonden hebben. Hoera, klaar met shoppen, eten bij Jamie’s Italian in Bangkok, wel weer in een shoppingmall: Siam Discovery. Het was lekker om een bord pasta te eten en een glas wijn te drinken. Ik heb nog nooit zoveel shopping malls gezien, soms vlak naast elkaar, en vaak ook heel luxe. Na Jamie naar ons hotel gegaan met de skytrain. Laatste dag in Bangkok, we hebben twee dingen op het programma staan: fietsen in Bang Kachao en drankje drinken in de mooiste skybar: Vertigo. Eerst naar Bang Kachao: de tuktuk voor ons hotel vraag veel teveel voor het ritje dan eerst maar het drukke stuk wat ook vaststaat met de skytrain doen en dan daarna proberen om een tuktuk of taxi te krijgen. Leuk plan maar geen tuktuk te zien, op de hoek van de eerste zijstraat staan motorbike taxis, vooruit dan maar, allebei achterop een motorbike voor 60 baht (1.65 euro) naar onze bestemming, de Khlong Toei pier, gebracht. Mijn helm is veel te groot en vliegt bijna van mijn hoofd. Pas als ik afstap zie ik dat mijn vrouwelijke driver nog een klein meisje voorop de scooter heeft, lachen. Wat betreft vervoer in Bangkok is een motorbike ideaal, het verkeer staat bijna altijd vast en een motorbike gaat overal tussendoor en kan ook hard. We hebben inmiddels op de bus na alle openbaarvervoersmogelijkheden gehad in Bangkok, metro, skytrain, airportlink, taxi, tuktuk en motorbike en de laatste is toch het snelst in dit verkeer. We steken de rivier over per smalle houten boot, lastig instappen vanaf de kant, het ding wiebelt nogal, maar je krijgt altijd wel een uitgestoken hand om te helpen. Aan de overkant huren we fietsen en fietsen wat rond, er is hier alleen laagbouw en heel veel groen. Weer terug aan de andere kant weer op de motorbike naar ons hotel, opfrissen en we verkleden ons voor de skybar: geen slippers of sandalen, geen korte broek voor mannen etc. We nemen een tuktuk naar de skybar, teleurstelling, een stel wat niet juist gekleed is kan gewoon kleding lenen bij de skybar, hadden we dat maar geweten want we wilden al een eerdere keer naar die bar maar hadden geen tijd om ons in het hotel te verkleden. Niet erg, laatste avond, dus bijzonder om daar te zijn. Foto’s spreken voor zich. Bye, bye Bangkok. Volgende ochtend gaat Luna met ons mee naar het vliegveld. Laatste foto’s in ons blog zijn van onze “Trash Hero”. Met een hoop vrijwilligers worden de khlongs (kanalen) per supboard en de straten lopend van afval ontdaan. Er worden oa. ook weer dingen gemaakt van het plastic afval, foto op het blog. Dit is zo vreselijk nodig, speciaal in Azië, maar ook bij ons. Ik durf in ieder geval bijna geen rietje of plastic zakje meer te gebruiken.