Bangkok revisited

Na 8 dagen reizen door Thailand, naar het noorden en van het noorden naar het zuiden, weer terug in Bangkok. Het hotel vroeg 1.400 baht (ong 38 euro) voor een pickup van het vliegveld. Luna zei dat we gewoon een "taxi by the meter" moesten nemen op het vliegveld. Zo gezegd zo gedaan, nummertje trekken, grote wachtruimte met veel stoelen, het ging razendsnel van nummer 660 naar 707, je krijgt een taxi toegewezen en deze rijdt op de meter, 35 baht starttarief, 2 baht per tik, tol voor de snelweg en 50 baht opslag voor luchthaven. Totaal was het 360 baht, snel verdiend dus en een uitstekend systeem, voor Schiphol ook. Een totaal ander soort hotel nu, hoge flat, heel veel kamers, onpersoonlijker dus en semi-luxe. Er logeren ook grotendeels aziaten/chinezen. We hebben een best grote kamer met een glazen wand (groot raam) aan de voorkant, veel uitzicht dus alhoewel de grote tv wat van het zicht wegneemt. Nu nog wat eten, het is inmiddels donker en we gaan in de buurt van het hotel wat zoeken, dat is nog niet makkelijk, allerlei soorten eten. Italiaans, australisch, indiaas etc. Maar wij willen Thais. Tijdens het rondlopen zien we veel een bepaald soort dames, het blijkt vlakbij een rosse buurt te zijn, Bangkok blijkt drie rosse buurten te hebben en dit zijn de uitlopers van één daarvan, Soy Cowboy. Op onze hotelkamer ligt ook een pakje Durex condooms, excuse me? Nog nooit meegemaakt. Gelukkig vinden we een eenvoudige Thai in een tuin, leuk dus. De volgende dag hebben we 's middags om 16.00 afgesproken met Luna, die gewoon les heeft, op haar universiteit Chula Longkorn. 's Morgens moeten we onszelf vermaken en dat gaat prima lukken. We gaan lopen van het hotel naar de metrohalte en nemen de metro naar Chinatown. Daar gaan we verder lopen, totaal deze dag loop ik 19.169 stappen volgens mijn telefoon, dat is heel veel en aan het eind van de dag ben ik kapot. Chinatown is heel leuk maar vraagt om lopend te bekijken. Hele straten en stegen met gebruikte motorblokken, krukassen en dat soort dingen. Alles zwart en onder de motorolie, dit wordt hier dan gerepareerd nemen we aan. We eten een bordje rijst met heerlijke eend in een echt chinees tentje en nemen een tuktuk naar Luna's universiteit. Luna heeft ons haar afdeling van de universiteit laten zien, de kantine etc. Nadat ze ons rondgeleid had zijn we naar een Nightmarket gegaan, er zijn er verschillende in Bangkok. Eindeloze rijen met een eindeloze hoeveelheid stalletjes met een nog eindelozer hoeveelheid spullen. Word ik oud? Ik voel me zo overweldigd door de hoeveelheid koopwaar dat ik door de bomen het bos niet meer zie plus dat al die spullen en het kopen me tegen gaat staan. Wat ook niet hielp was dat ik al heel veel gelopen had en dus bijna niet meer vooruit kwam. Luna geniet van de market en koopt een leuke camerariem met Micky Mouse handen en nog iets wat ik niet meer weet. Marc hadden we bij een bar gestald met een biertje, beter. Na de market een echt Thaise eettent uitgezocht, er was in die tent werkelijk waar geen (westerse) toerist te zien. Ik heb daar een pond heerlijke, grote garnalen gegeten. Daarna allebei naar huis en slapen. Volgende dag eerst wat in de buurt van ons hotel rondgelopen, lekkere iced coffee gedronken en daarna in en bij het zwembad van het hotel gelegen totdat Luna in ons hotel zou zijn met onze koffer die we bij haar hadden achtergelaten. Samen met een taxi (lekker airco) naar de platinum mall gegaan, daar verkopen ze kleding en accessoires over 8 (!) verdiepingen voor wholesale prijzen, ik word weer gek, Luna enthousiast. Daarna de MKB een “maar” 6 verdiepingen grote mall met 95% namaakspullen: bijvoorbeeld nep Iphones en andere A-merken etc. Luna had voor haar nieuwe computer een laptopcase en stoffen hoes nodig die we daar gevonden hebben. Hoera, klaar met shoppen, eten bij Jamie’s Italian in Bangkok, wel weer in een shoppingmall: Siam Discovery. Het was lekker om een bord pasta te eten en een glas wijn te drinken. Ik heb nog nooit zoveel shopping malls gezien, soms vlak naast elkaar, en vaak ook heel luxe. Na Jamie naar ons hotel gegaan met de skytrain. Laatste dag in Bangkok, we hebben twee dingen op het programma staan: fietsen in Bang Kachao en drankje drinken in de mooiste skybar: Vertigo. Eerst naar Bang Kachao: de tuktuk voor ons hotel vraag veel teveel voor het ritje dan eerst maar het drukke stuk wat ook vaststaat met de skytrain doen en dan daarna proberen om een tuktuk of taxi te krijgen. Leuk plan maar geen tuktuk te zien, op de hoek van de eerste zijstraat staan motorbike taxis, vooruit dan maar, allebei achterop een motorbike voor 60 baht (1.65 euro) naar onze bestemming, de Khlong Toei pier, gebracht. Mijn helm is veel te groot en vliegt bijna van mijn hoofd. Pas als ik afstap zie ik dat mijn vrouwelijke driver nog een klein meisje voorop de scooter heeft, lachen. Wat betreft vervoer in Bangkok is een motorbike ideaal, het verkeer staat bijna altijd vast en een motorbike gaat overal tussendoor en kan ook hard. We hebben inmiddels op de bus na alle openbaarvervoersmogelijkheden gehad in Bangkok, metro, skytrain, airportlink, taxi, tuktuk en motorbike en de laatste is toch het snelst in dit verkeer. We steken de rivier over per smalle houten boot, lastig instappen vanaf de kant, het ding wiebelt nogal, maar je krijgt altijd wel een uitgestoken hand om te helpen. Aan de overkant huren we fietsen en fietsen wat rond, er is hier alleen laagbouw en heel veel groen. Weer terug aan de andere kant weer op de motorbike naar ons hotel, opfrissen en we verkleden ons voor de skybar: geen slippers of sandalen, geen korte broek voor mannen etc. We nemen een tuktuk naar de skybar, teleurstelling, een stel wat niet juist gekleed is kan gewoon kleding lenen bij de skybar, hadden we dat maar geweten want we wilden al een eerdere keer naar die bar maar hadden geen tijd om ons in het hotel te verkleden. Niet erg, laatste avond, dus bijzonder om daar te zijn. Foto’s spreken voor zich. Bye, bye Bangkok. Volgende ochtend gaat Luna met ons mee naar het vliegveld. Laatste foto’s in ons blog zijn van onze “Trash Hero”. Met een hoop vrijwilligers worden de khlongs (kanalen) per supboard en de straten lopend van afval ontdaan. Er worden oa. ook weer dingen gemaakt van het plastic afval, foto op het blog. Dit is zo vreselijk nodig, speciaal in Azië, maar ook bij ons. Ik durf in ieder geval bijna geen rietje of plastic zakje meer te gebruiken.

Naar het zuiden, Koh Yao Noi en Koh Yao Yai

Zaterdagmorgen door Cliff Richards naar het vliegveld van Chiang Mai gebracht. De afstand van Chiang Mai naar Phuket in het zuiden is ruim 1200 km, dan nog taxi naar de pier, boot voor de oversteek en weer taxi naar ons adres op het eerste eiland Koh Yao Noi. Dus ruwweg Amsterdam-Girona. We vliegen via Bangkok, eerste stop, en daarna een vlucht naar Phuket. Aangekomen op het vliegveld van Phuket staat onze driver nog niet klaar, telefoontje naar het hotel, hij blijkt onderweg, 10 min later is hij er, gelukkig. Bij de pier gaan we met de public speedboat naar het eiland, dit is een leuke tocht want de baai is erg mooi met allemaal recht omhoog uit de zee komende eilandjes. Het heet Phang Nga bay en er schijnt ook een James Bond eilandje te zijn, voor kenners, the Man with the golden gun. Deze reis duurde bijna de hele dag, vertrokken om 7.00 uit ons hotel hadden we de boot van 16.00 en waren rond 17.00 op onze bestemming. In eerste instantie schrokken we nogal van de zee, er is een zeer sterke eb en vloedbeweging en het was eb. Te zien op de foto is dat je allemaal stenen en modder ziet tot het weer vloed wordt, dan zien het strand en de zee er weer mooi uit. Elles had ons in Nederland opmerkzaam gemaakt op een tv-programma van BNN, 3 op reis, over deze eilandjes, klein en nog niet zo toeristisch, alhoewel het overal waar we waren toeristisch was. Ik weet het, wij zijn ook toeristen. In ieder geval zaten we in dezelfde bungalows als waar zij van 3 op reis zat. Sabai corner bungalowpark, seaview bungalow. Het ziet er zeer idyllisch uit, redelijk ruim, klamboe over het bed, alleen de badkamer is laten we zeggen zeer "basic". We huren een scooter van het hotel en daar gaan we weer, we crossen het hele eiland over, het is niet zo groot. Via nog een waterval stoppen we bij een mooi strandje in het noorden, verder gaat de weg niet, en gaan daar heerlijk zwemmen, het is vloed. Naar het zuiden eten we bij een strandtent die Ciao Bella heet, haha, Thai eigenaren én een Italiaanse eigenaar, dus een menukaart met Thaise en Italiaanse gerechten, heerlijke focaccia met tonijn gegeten en marc fried rice. Op het strand uitgebuikt en siëstaatje gehouden. Het valt op dat op de eilanden ook veel islamitische vrouwen (daar kan je het aan zien) dus ook mannen zijn. We stoppen bij een 7/11 (aziatische supermarkt) om een biertje te kopen maar er wordt geen alcohol verkocht vanwege de islam. Later horen we dat je aan de overkant wél bier kan kopen, ene kant van de straat is islamitisch, andere kant boeddhistisch. We gaan kijken bij een restaurant, Rice Paddy, een stuk omhoog met een prachtig uitzicht en 's avonds gaan we daar eten, eindelijk weer een redelijk glas wijn want daar ontbreekt het hier wel aan in Thailand. Of ze hebben het niet en als ze het hebben en het kost niet veel (rond de 4 euro) per glas is het niet te drinken. Maar in dit restaurant met duitse eigenaar is redelijke wijn per glas te krijgen, kost zo'n 6 euro voor een eenvoudig glas wijn. Heerlijk ook, het accent van een duitser die engels spreekt, het doet me aan films denken maar weet niet meer welke. Ik ga weer van het Thaise pad af en neem een Caesar Salad, heerlijk. Eerlijkheidshalve is dit mijn tweede al en ook twee keer pizza en een keer focaccia want als je twee keer per dag Thais gaat eten vind ik iets anders een welkome afwisseling, Luna ook! De volgende dag weer verkassen naar het volgende eiland: Koh Yao Yai.

Deze keer met een "longtailboat", plaatselijke vissersboten, naar Koh Yao Yai, dit is maar een klein stukje varen. Op de pier stond er een taxi, de driver spreekt geen woord engels, what's new, maar heeft heel slim een gelamineerde kaart met verschillende bestemmingen en de bijbehorende prijzen erbij, niet afdingen dus. Waar we nu logeren is behoorlijk luxe, Koh Yao Yai village, inderdaad een dorp met allemaal verschillende bungalows, aan het strand én met een infinitypool, deze is te zien op de foto's. Onze bungalow is gelukkig niet al te ver op het terrein, dus dichtbij het zwembad en het restaurant. Het is weer een groot contrast met waar we hiervoor zaten. Gelukkig doen we allebei, dit is namelijk groot en onpersoonlijk en zou overal kunnen zijn, terwijl waar we gisteren zaten klein (14 bungalows), persoonlijker en meer Thais was. En....jahoor, we huren weer een scooter natuurlijk, dit keer niet bij het hotel maar even daarbuiten, aan de weg. Dit keer moeten we allerlei dingen invullen op een formulier, rijbewijsnummer etc.???? De eerste avond blijven we bij het hotel, een heel leuk restaurant, echt op het strand, helaas zitten er nauwelijks mensen. Voor Thaise begrippen is het ook erg duur. Hoera weer een redelijke (Australische) wijn, doet u maar meteen een fles. Volgende dag op pad, we zitten ongeveer in het midden van het eiland, 18 km naar het zuiden en 18 km naar het noorden. Ik wil vandaag niet meer de hele dag achterop de scooter dus we polderen dat we tot max 13.00 gaan rijden. Het eiland heeft veel natuurschoon, jungle, en is ook schoner en leger dan het vorige eiland. Er is alleen minder te doen, ook op partygebied maar dat vinden wij niet erg. heel veel fel gekleurde huizen, soms luxe, soms armoedig, moskeeën, minder "onderneminkjes" langs de kant van de weg. Geen hoogbouw, veel resort-achtige logeeradressen met bungalows. 's Middags lekker aan het zwembad, broodje in het restaurant (weer geen Thais) en relaxen. We besluiten eind van de dag te gaan eten bij het tentje waar we ook de scooter gehuurd hebben, 8 minuten lopen vanaf onze bungalow. Er is daarnaast ook een "massage" mogelijkheid in de open lucht, gelukkig met goedwerkend dak. We maken een afspraak bij de masseuse, reserveren bij het restaurant en gaan nog een stukje scooteren. op de terugweg komt er een zeer donkere en dreigende lucht aan maar nee, mijn weerapp zegt dat het niet gaat regenen. Als ik net 5 min bij de massagedame lig begint het te regenenen, steeds harder zoals dat hier gaat. Bij de massage ligt dat eigenlijk wel gezellig met die tikkende regen maar straks moet ik erdoor heen naar het restaurant, gelukkig komt Marc die een biertje (nou bier 620cc) drinkt bij het restaurant me met een paraplu halen als ik klaar ben bij de massage. Op blote voeten lopen want anders zijn mijn Birkenstocks doornat. Bij het restaurant zitten we buiten, wel onder afdak, met onze voeten in een laag water. Het zal de hele avond blijven regenen, Marc haalt, T-shirt uit, met de scooter twee paraplu's bij onze kamer voor als we straks naar huis gaan. En daar lopen we, scooter ingeleverd, op onze blote voeten in de keiharde regen, het heeft wel wat. En voor Assie: een heerlijk paddenconcert onderweg. Volgende dag hoeven we pas om 13.30 weg dus luieren we nog wat aan het zwembad, drinken iets in het restaurant en werk ik aan het blog, zie foto. Alles nu in omgekeerde volgorde, met een taxi van het hotel, speedboat, en weer taxi naar het vliegveld, op weg naar Bangkok.

Naar het noorden, Chiang Mai, met de trein.

Dinsdagmorgen vroeg het hotel in Bangkok verlaten met onze bepakking op de rug, Marc 6kg, ik 8kg maar dat is inclusief laptop. Lopend naar de metro omdat het verkeer 's morgens in de spits zo vaststaat dat lopen en de metro sneller is. Nog voor 8 uur op het station Hua Lamphong aangekomen, trein vertrekt om 8.30, prima. Om 8 uur klinkt er een harde fluit in de wachthal van het station, niet zo gek op een treinstation maar iedereen staat op met zijn gezicht naar het portret van de koning en het Thaise volkslied klinkt. Als dat afgelopen is klinkt het fluitje weer en iedereen gaat zitten. We hebben gelukkig vaste plekken in de trein, het zit prima, er is airconditioning maar verder behoorlijk oud, vergaan en smerig wel. De reis gaat 11 uur duren, lekker lang dus. Ook in de trein is er een "stewardess" met een trolley en we krijgen zowaar een zoet broodje, lunch (zie foto) en 's middags nog koekjes, yammie. Er valt veel te zien vanuit het raam, de trein rijdt zeker in het begin vlak langs uit golfplaten bestaande huisjes, afstand trein-huisjes 1 meter., ongelooflijk. Verder naar het noorden rijden we meer door de jungle. Met maar 10 min vertraging komen we aan in Chiang Mai en onze taxi staat al klaar, een heuse auto van het hotel met de naam erop. De chauffeur ziet uit als een thaise Cliff Richards met RayBanzonnebril op. Later in het hotel zien we hem sporten in de "gym", drie apparaten in een hoekje, zonder zonnebril zie je dat hij veel ouder is dan je denkt, ophouden die zonnebril wat hij dus ook bijna altijd doet. Het hotel valt op het eerste gezicht een beetje tegen, nogal een contrast met waar we vandaan komen, het is donker, allemaal bruin hout en redelijk oud. Uiteindelijk is het ook een prima hotel voor een prima prijs. De eerste ochtend is even schrikken als om 7 uur de luidspreker van de naastgelegen tempel aangaat met eerst gezang en daarna gebeden. maar het blijft bij die ene keer. Bij het hotel een scooter gehuurd met helmen, zie foto, vreselijk, die helmen passen nooit en je haar gaat er zo lelijk uitzien. Maar super als vervoermiddel in deze stad. We rijden naar de oude stad en de heuvel op naar een tempel, de Wat Prathat Doi Suthep, prachtig uitzicht over de stad. Chiang Mai zelf is ontzettend druk qua verkeer maar op een scooter kom je er meestal wel langs. 's Avonds met de auto naar het centrum gebracht voor de opening van het festival. Door de oude stad gelopen, bij het monument van de Three Kings een kaarsje aangestoken, later bij een tempel nog een lampion bij een boeddhistische monnik gekocht en met wens eraan opgehangen, je bent op het lichtjesfeest of niet. Mijn onderhandelingskills geoefend bij een tuktuk, in het hotel hadden ze gezegd dat het ongeveer 200 baht zou kosten. Na wat heen-en-weer bedragen noemen kwamen we uit op 180 baht, trots op mezelf, bij het hotel heb ik hem toch 200 baht gegeven, so much voor afdingen haha, hij was aardig en in de buurt van ons hotel kon hij moeilijk een nieuw vrachtje oppikken. De volgende dag niet naar de olifanten: je werd doodgegooid met allerlei tours met olifanten maar van Luna begreep ik dat de meeste de olifanten niet goed behandelden. Er was er maar een: Elephant Nature Park, maar die had geen plek meer, jammer dan. Plan B: een kookcursus, dat kon wel. Eerst natuurlijk nog wat rondscooteren in de buurt, we hadden de vorige dag al diverse politiefuiken gezien, alle scooters (liefst toeristen) worden dan aangehouden , Luna had ons al gewaarschuwd hiervoor. Je moet dan je rijbewijs laten zien (internationaal) en krijgt meestal een boete van 500 baht die grappig genoeg drie dagen geldig is. De eerste keer dat we werden aangehouden (gisteren) mochten we doorrijden na het tonen van ons internationaal rijbewijs, hoera. Maar vandaag was hij onverbiddelijk, we hebben geen motorrijbewijs (dat klopt) en ze maken geen onderscheid tussen scooter en motor dus krijgen we een boete, ik protesteer en zeg dat we gisteren mochten doorrijden, hij gelooft het niet maar we moeten opeens 200 baht betalen, het is me gelukt, afdingen op een boete. Het verhaal gaat dat de politie heel weinig verdient en dat dit een manier is om het salaris op te vijzelen. Eind middag worden we door het hotel naar onze kookcursus gebracht, midden in de oude stad. Deze duurt van 16.30 tot 20.30 en is zeer strak en goed geregeld. De groep is niet groot: totaal zes personen, 3 amerikanen, een heleboel "I was like....it was like..." en een engelsman met een bandana om zijn hoofd. Eerst in een thaise open truck naar de markt, daar krijgen we uitleg over thaise kruiden en groenten, teveel om op te noemen. Daarna terug om te koken, alles staat klaar, een beetje snijden, een beetje op het vuur roeren en klaar, opeten maar. Wij hadden de fout gemaakt om te lunchen, niet veel maar toch, dus konden lang niet alles op. Uiteindelijk 4 gerechten en een currypaste gemaakt. Het was echt leuk om te doen, zou het iedereen aanraden en wie weet gaan jullie, familie en vrienden, het nog een keer proeven. We waren al in de oude stad dus zijn na de kookcursus van de lichtjes gaan genieten. Het was zo druk dat we met veel moeite en na een lang stuk lopen pas een tuktuk vonden naar het hotel, zelfde prijs als gisteren, haha. Nog een dag over, dat worden watervallen, volgens het zeer aardige meisje van het hotel waren de sticky waterfalls zeer de moeite waard. Hallo, 65 km van het hotel en Marc wilde op de scooter. Het was een lange zit achterop en je rijdt (links) over waanzinnig drukke 4-baans wegen, zeg maar snelwegen. Uiteindelijk 1 uur en 45 min over gedaan met nog een kleine stop voor koffie. De waterval was ontzettend leuk, vanwege mineralen afzetting op de stenen is het niet glad maar "plakken" je voeten op de stenen zodat je omhoog of naar beneden door de waterval gaat. Het was ook niet overdreven druk met toeristen, je kon een foto maken zonder andere mensen erop. Toen weer 65 km terug, op het laatste stuk van de heenweg was de benzinemeter snel richting reserve gegaan dus het was zaak om te tanken, maar waar? Bij de waterval hadden ze gezegd dat er een tank was over 3 km, nou ja tank? Het was een automaat die weigerde geld aan te nemen en dus ook geen benzine gaf, de volgende kilometers nog een paar van deze niet-werkende automaten gezien. Toen: gelukkig een pomp, maar de dame aan de pomp maakte duidelijk dat ze geen elektriciteit had en de pomp dus niet werkte. Weer verder dus, dan krijg je het wel benauwd zal ik je zeggen. 15 Km verderop gelukkig een werkende pomp, grote opluchting. 's Avonds weer het lichtjesfeest maar nu op de scooter zodat we makkelijker terug konden. Het is een ongelooflijk mooi gezicht, duizenden lantarens de lucht in, ik had het niet willen missen. En ook onze eigen lantaren de lucht ingelaten, spannend. Volgende dag reizen we door via Bangkok naar Phuket

Luna in Bangkok,eerste drie dagen.

Na een vlucht van 11 uur aankomst in Bangkok zaterdag om 10.00. Onze driver staat klaar met een bordje met onze naam erop, maar eerst een enorme rij gepasseerd van allemaal drivers met allemaal namen erop. Eerste indruk in de taxi van Bangkok: groot, druk, chaotisch, vies, aziatisch en nee, hier willen we niet wonen, hoeven we ook niet, maar Lunie woont hier wel een kleine 5 maanden, stoer hoor. Tijdens onze taxirit gaat het regenen, harder en harder, een tropische stortbui. Het regent nog steeds zo hard als we moeten uitstappen bij ons hotel.Er worden parasols geregeld want een paraplu voldoet niet meer. Ondanks dat worden we behoorlijk nat en onze bagage ook. Deze wordt later afgedroogd door de securitymeneer. Onze eerste kennismaking met Bangkok in de "dry season". Luna komt naar ons hotel met een motorbike taxi. Dit is de beste manier van vervoer in Bangkok, achterop een motorbike ben je het snelst op je bestemming. Heerlijk om elkaar weer te zien. Fijn hotel trouwens, zeer kleinschalig maar 7 kamers, oud huis volledig gerestaureerd en alles nog fonkelnieuw, niet met schoenen te betreden, wennen voor ons westerse barbaren. Luna neemt ons mee naar een gigantisch grote markt met de metro, weten we meteen hoe daar werkt, goed dus. De markt heet Chatuchak en is zo gigantisch groot dat het ons duizelt, het is één van de grootste markten ter wereld, bestaat uit 15.000 kraampjes en trekt 200.000 bezoekers per dag in het weekend. Kun je nagaan, wij met onze jetlag loslaten op zo'n grote markt, en dan te bedenken dat ik altijd "alles" wil zien, mission impossible dus, toch leuk begin, op de markt in Thais tentje gegeten. We gaan 's avonds ook erg Thais eten, maar niet heus, Caesar salad, lekker glas wijn en goede koffie, Luna komt het Thaise eten haar neus uit en is blij met iets anders, wij beginnen net maar zijn ook niet vies van wat westers eten. Volgende dag 's morgens aan ons lot overgelaten door Luna in die grote, enge stad. We zijn onze treinkaartjes maar gaan ophalen bij het Hua Lamphong station, met de metro omdat we nu toch wisten hoe deze werkt en daarna gaan lopen naar het Jim Thompson house, Jim Thompson was een amerikaanse zakenman/architect die een grote liefde voor Thailand had en zich daar vestigde na de tweede wereldoorlog. Lopen is not done in Bangkok en inderdaad het was een langere afstand dan we dachten, speciaal met die hitte. Dus daarna maar een tuktuk aanhouden voor de afspraak met Luna bij de tempel Wat Pho van de reclining Buddha, liggende Buddha dus, geen kleintje, 46 meter lang en 15 meter hoog. Helaas voor onze onderhandeling skills met de tuktukdriver begon het net weer hard te regenen en ja dan blijf je niet in de regen staan en heeft de driver absoluut een voorsprong in de onderhandeling. In de tropische regenbui afgezet bij een pont over de rivier, het regende echter zo hard dat de passagiers van de overkant op de boot bleven wachtend op een droger moment, uiteindelijk behoorlijk nat aan de overkant terechtgekomen. Leuk tempels gedaan met Lunie. Helaas de laatste tempel met de echt gouden Boeddha was net dicht, bewaren voor de volgende dag. Wij zijn 's avonds op de hoek bij het hotel in een echte thaise tent gaan eten. Mensen komen binnen, bestellen, eten en zijn binnen een kwartier weer weg. Niks gezellig, echt nederlands woord. Volgende dag afgesproken bij de massief (in ieder geval zijn hoofd 99%) gouden Boeddha en daarna een fietstocht bij Co Kessel door Bangkok, Chinatown en overkant rivier met een boot. Co Kessel, hoe kan het anders, is een Nederlander, die deze fietstochten door Bangkok met groot succes heeft opgezet. Zeer de moeite waard, onder leiding van onze Thaise gidsen, Pim en Sao, door de kleinste straatjes en steegjes. Echter voor de derde dag op rij was er een tropische regenbui, gewoon doorfietsen was het motto van onze gidsen, we kregen een plastic poncho. Het ging echter steeds harder regenen, het was echt niet meer te doen, Luna kon niets meer zien door water onder haar lenzen. Tijdje gaan schuilen en toen weer verder, ondanks de poncho's toch nog nat, Marc's schoenen waren nog 3 dagen nat. 's Avonds naar Luna's kamer in Nonsie residence geweest, nu weten we waar ze woont en daar in de buurt bij een pizzeria gegeten. Afscheid voor korte tijd genomen, morgen naar Chiang Mai in het noorden.

Welkom op mijn Reislog!

Hallo, daaar zijn we weeeeerrr ( à la André van duin) weer vanuit Azië en weer omdat er een kind van ons, in dit geval Luna, rondhangt. Bangkok, Thailand, in dit geval. Toch maar wat fotootjes sturen en een klein verhaal erbij maken. Dat verhaal volgt later vandaag en gaat over de eerste 3 dagen.Ingrid en Marc.